Zdobycie notatki prasowej o tym, że opiekę szkoleniową nad mistrzami Polski juniorami Unii Lublin w 1939 roku sprawował Mieczysław Balcer z miejsca skłoniło nas o poszperania w archiwach. Kim był Mieczysław Balcer?

Urodził się 12 czerwca 1906 roku w Krakowie. Jest to rok symboliczny, bowiem właśnie wtedy w stolicy Małopolski powstały 2 rywalizujące ze sobą kluby – Cracovia i Wisła, kluby, których barw zresztą Balcer w późniejszych latach bronił. W Krakowie uczył się najpierw w szkole powszechnej, a następnie w Trzecim Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego. Bliskość krakowskich Błoni sprawiła, że od początku miał ułatwiony dostęp do różnych dyscyplin sportowych. W wielu odnosił później duże sukcesy, zarówno w kraju, jak i za granicą.

Karierę zawodniczą rozpoczął w Cracovii, osiągając znakomite wyniki w lekkiej atletyce – biegach na 100 i 200 metrów, skoku w dal i skoku wzwyż. Kolejną pasją Balcera stała się piłka nożna, jednak sukcesy w niej zaczął odnosić już jako reprezentant klubu Wisła. Po półrocznym okresie w rezerwach, dostał się do pierwszej drużyny. Na boisku występował zawsze jako lewoskrzydłowy. Trenerzy i koledzy cenili w nim przede wszystkim szybkość, dynamikę, znakomite uderzenie w pełnym biegu, skuteczność i kreatywność, poza tym cechowała go olbrzymia ambicja i zaangażowanie.

Największymi osiągnięciami Balcera w karierze klubowej były dwa mistrzostwa kraju – w 1927 i 1928 roku – oraz zdobycie Pucharu Polski w 1926 roku. Jako zawodnik Wisły Kraków rozegrał 278 meczów i zdobył 192 gole. Debiut w piłkarskiej reprezentacji zaliczył 10 czerwca 1924 roku w meczu przeciwko USA. W ciągu kolejnych dziesięciu lat rozegrał w niej 12 spotkań i strzelił 9 bramek.

Jako sportowiec był porównywany do Wacława Kuchara, z racji uprawiania wielu dyscyplin. Największe sukcesy odnosił w lekkiej atletyce jako sprinter i skoczek w dal. Był także mistrzem kraju w dziesięcioboju. Poza tym reprezentował Polskę w koszykówce, hokeju na lodzie, wioślarstwie, gimnastyce, pływaniu czy narciarstwie.

Po maturze rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, na wydziale biologii. Następnie przeniósł się do Poznania, gdzie w 1929 roku uzyskał dyplom magistra wychowania fizycznego w Studium Wychowania Fizycznego przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Po studiach rozpoczął pracę jako lektor i instruktor na poznańskim uniwersytecie, a także w kilku wielkopolskich szkołach średnich. W szkolnictwie wyższym w latach 1929-1971 pełnił wiele funkcji, między innymi kierował Zakładem Gier Sportowych w Poznaniu, w którym wykształcił 37 trenerów i ponad 150 instruktorów piłki nożnej. Miał duże zasługi w szkoleniu kadr w piłce nożnej, pracował też przy przeprowadzaniu unifikacji systemu szkolenia dzieci i młodzieży.

Mieczysław Balcer trenował wiele zespołów piłkarskich, z którymi osiągał spore sukcesy. Pracował w Legii Poznań, RKS San Poznań, Warcie Poznań, którą doprowadził do wicemistrzostwa Polski w 1946 roku. Później trenował jeszcze Kolejarza i AZS Poznań.

Pełnił szereg funkcji w organizacjach piłkarskich. Był między innymi członkiem Rady Trenerów PZPN, członkiem Prezydium Poznańskiego OZPN czy przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Trenerów.

W 1972 roku zorganizował Halowy Turniej Piłki Nożnej Uczelni Wyższych miasta Poznania, który jest kontynuowany w nieco zmienionej formie i obecnie nosi Jego imię.

Mieczysław Balcer zmarł 12 marca 1995 roku w Poznaniu. W Poznaniu jest też pochowany.

źródło: Biografia Mieczysława Balcera

PS. W innych notatkach dotyczących Balcera rzadko pojawia się temat Unii Lublin. Dowodzi to, że rzeczywiście była to sportowa „konspiracja”. W miarę odnajdywania innych materiałów będziemy je publikować. Nie ulega wątpliwości, że był to sportowiec nietuzinkowy, a jego osiągnięcia są nieprzeciętne. Jako piłkarz dał się poznać ze znakomitych podań – nazywano go „królem asyst”. Przypominamy też, że w serii „Słynne mecze lubelskiej piłki”, w jednym z pierwszych odcinków, pisaliśmy o szczegółach rywalizacji w eliminacjach ówczesnej walki o mistrzostwo. (hs)