Ryszard Brysiak (trzyma proporzec) w Polonii Bytom

Jeśli nasza wiedza i pamięć starszych kolegów są własciwe to pierwsze nazwisko jakie przychodzi na okoliczność związków piłki nożnej Lublina i Gliwic brzmi Ryszard Brysiak. Jak zawsze odwołujemy się do wiedzy redaktora Andrzeja Kwieka (foto2). W felietonie o zapamietanych fragmentach meczów napisał:

– Pierwszym rzutem karnym, który zapamiętałem, była jedenastka wykonana w połowie lat 60. przez Ryszarda Brysiaka w meczu Motoru Lublin z Gwardią Warszawa przy ul. Kresowej. Pomocnik drużyny FSC podbiegł do piłki, zatrzymał się i po sekundzie strzelił. Bramkarz nawet nie drgnął. Dzisiaj jest to powszechnie znane zagranie i nazywa się „drugie tempo”. Wtedy było nowością – pisał w jednyn z felietonów Andrzej Kwiek. 

Brysiak trafił do Lublina w połowie lat 70-tych. Już w 1967 roku zajął szóste miejsce w plebiscycie Kuriera Lubelskiego na sportowca roku: – Uczestnicy głosowania docenili w ten sposób sukces, który rzadko się wspomina. Zawsze był w cieniu takich wydarzeń jak mistrzostwo Polski juniorów Unii z 1939 i Motoru z 1971 czy wicemistrzostwo Lublinianki z 1969 roku – czytamy w prasie lubelskiej sprzed. – Chodzi o rozegrany w Łodzi turniej w ramach Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży. Jego stawką był puchar 1000-lecia Państwa Polskiego. Lublinianie trenowani przez Jerzego Chrzanowskiego wygrali trzy mecze z Łodzią 2:0, z Dolnym Śląskiem 1:0 i Bydgoszczą 2:1, a Brysiak został uznany za najlepszego piłkarza turnieju i powołany do reprezentacji młodzieżowej kraju.

Rozegrał w niej kilka spotkań występując w jednej drużynie m.in. z Kazimierzem Deyną, Bronisławem Bulą, Janem Domarskim, Władysławem Grotyńskim, Janem Jałochą, Karolem Kotem, Marianem Kozerskim, Jerzym Leszczyńskim, Zygmuntem Maszczykiem, Adamem Musiałem, Zygmuntem Niedziółką, Janem Rudnowem, Jerzym Szadkowskim, Władysławem Szaryńskim i Janem Synoradzkim.

Rok później pomocnik Motoru wystąpił w meczu młodzieżówki Polska – NRD rozegranym w Lublinie. Biało-czerwoni zagrali w tym spotkaniu w składzie: Tomaszewski, Drobny, Gorgoń, Rudnow, Wyrobek, Brysiak, Kasztelan, Janik, Kozerski, Biernacki, Gapiński (Kowalczyk).

W swoim najlepszym sezonie Brysiak strzelił dla „motorowców” 12 bramek. Dwukrotnie plasował się w gronie asów plebiscytu (drugi raz w 1968). Wraz z kolegami wywalczył drugi w historii klubu awans do II ligi w sezonie 1967/68. Grał z powodzeniem w Motorze do roku 1969. Po zakończeniu rundy jesiennej postanowił zmienić barwy klubowe.

W tamtych czasach nie było to mile widziane zjawisko. Nazywano je kaperownictwem. Którejś jesiennej nocy piłkarz wraz dobytkiem wyjechał meblowozem na rodzinny Górny Śląsk stając się bohaterem jednego z najgłośniejszych skandali transferowych lat 60. O sensacyjnym „uprowadzeniu piłkarza” pisał Sportowiec, który czytała cała Polska.

Przez kilkanaście lat występował potem z powodzeniem w barwach I-ligowej Polonii Bytom należąc zawsze do wyróżniających się zawodników. Był podstawowym graczem – wsytąpił w finale Pucharu Polski, który Polonia przegrała z Legią. Przegrała na karne, choć Brysiak strzelil jedenastkę. Warto odnotować jako ciekawostkę, że była to edycja pucharów pamiętnego sezonu 1972-73, kiedy to Legia rozegrała mecz z Lublinianką na Wieniawie. W rozgrywce na karne Piotr Mowlik odmówił obrony jedenastki, sądzia przerwał mecz z powodu ciemności, a powtórkę Legia wygrała już 5:0. Zaszła też daleko w Pucharze Zdobywców Pucharów (słynne mecze z AC Milan 1:1 i 1:2 po dogrywce).

Warto przypomnieć nazwiska reprezentantów Lublina, którzy wraz z Brysiakiem sięgnęli po nieoficjalne młodzieżowe mistrzostwo Polski – powtarzamy za Andrzejem Kwiekiem, bo te nazwiska mamy obowiązek przypominać często:  Włodzimierz Bojanowicz, Andrzej Wężyk, Ryszard Brysiak, Stanisław Cybulski, Andrzej Drabik, Ryszard Dworzecki, Wiesław Grudziński, Henryk Konstantynowicz, Marian Kozerski, Jan Lisiewicz, Zdzisław Mróz, Adam Podgórski, Krzysztof Rześny, Henryk Sola i Jerzy Zieliński.

Koniec lat 60-tych. Motor Lublin. Od lewej stoją: Andrzej Drabik, Andrzej Sykta, Władysław Bucki, Maciej Famulski, Jan Lisiewicz, Edward Widera, Jacek Rudak, Krzysztof Rześny, Edward Szafrański, Adam Suszek i kapitan Ryszard Brysiak. Jeśli się nie pomyliliśmy (?).

A oto najlepsi sportowcy Lubelszczyzny w opisywanych latach. Nie ulega wtpliwości, że Brysiak wśród czytelników Kuriera Lubelskiego był i ulubieńcem i faworytem. Zresztą te dwa miejsca w 10-tce najlepszych dają mu do dzisiaj znaczącą pozycję wśród „kurierowej” listy wszechczasów.

1967
1. Ryszard Petek
2. Jerzy Brendler
3. Stanisław Kasperek
4. Waldemar Kozak
5. Krzysztof Stec
 6. Ryszard Brysiak
7. Jan Jargiełło
8. Andrzej Mazur
9. Elżbieta Kowalska-Lipska
10. Andrzej Kasprzak

1968
1. Andrzej Kasprzak
2. Jerzy Brendler
3. Danuta Panasiuk
4. Wiesław Kowalski
 5. Ryszard Brysiak
6. Ryszard Petek
7. Anna Szawarska
8. Jan Szczerbakiewicz
9. Jerzy Luba
10. Anna Jurczyńska

***

Kurier Lubelski – Piłkarz numer 1 wszystkich plebiscytów:

1. Dariusz Opolski – 17 pkt.

2. Roman Dębiński – 13, Zygmunt Kalinowski – 13, Andrzej Pop – 13

3.  Ryszard Brysiak – 11

4. Paweł Bugała – 10

5. Grzegorz Bronowicki – 9

6. Leszek Iwanicki – 7,  Leszek Pisz – 7

7. Berthlod Moritz – 6, Marian Nowara – 6, Edward Widera – 6

8. Janusz Przybyła – 5

9. Waldemar Fiuta – 4, Leszek Kokowicz – 4, Sergiusz Prusak – 4

10. Grzegorz Bonin – 3, Władysław Kuraś – 3, Marcin Syroka – 3, Jacek Ziarkowski – 3

11. Ryszard Dworzecki – 2, Robert Grzanka – 2, Bolesław Mącik – 2, Marcin Popławski – 2, Artur Sejud – 2, Przeysław Żmuda – 2

12. Zbigniew Kondziak – 1, Jerzy Krawczyk – 1, Jan Lisiewicz – 1, Velijko Nikitovic – 1, Wiesław Rafalski – 1

Ryszard Brysiak już w Polonii Bytom (drugi z prawej w pierwszym rzędzie)

Ryszard BRYSIAK (ur. 1946). Kluby: Piast Gliwice, Motor Lublin, Polonia Bytom, Cracovia Perth (Australia). Wszechstronny, waleczny zawodnik. Świetny technik i egzekutor. Grał niemal na wszystkich pozycjach. Medalista turniejów młodzieżowych, reprezentant Polski drużyn młodzieżowych. W drugiej połowie lat 60-tych najlepszy piłkarz w regionie.

Leksykon lubelskiej piłki / Andrzej Kwiek, Henryk Sieńko

PS. Kontaktów na linii Gliwice – Lubelszczyzna w piłce było wiecej. Mamy nadzieję powspominać w przyszłości. Bo wierzymy – że i Górnik i Piast zagrają w Ekstraklasie jeszcze wiele lat.